Nov
16

Después de más de 2 años parado, he decidido recuperar el blog porque las elecciones del domingo y las diferentes  opciones para las mismas me han dado ganas de explicar y aclarar algunas cosas.

Empecemos reconociendo el mérito del Movimiento 15 de mayo, que ha sido capaz de introducir este tema en la agenda, desplazando la dicotomía entre votar derecha/izquierda, a votar/no votar (nulo, blanco o minoritarios).

En las ultimas semanas ha circulado un video de Anonimus sobre las opciones y sus efectos. Estando de acuerdo con el principio del mismo, me parece que sus conclusiones caen en un, llamémoslo, autoengaño.

De partida, existen 2 posiciones posibles:

1. Estoy de acuerdo con la democracia liberal y el sistema (con sus problemas) funciona eficientemente. Entonces la opción es entrar en el juego de la democracia liberal y votar por alguno de los partidos. Y lógicamente, lo más sensato será votar por aquel, que, siendo más próximo a mis ideas, valores, identidad (o por la razón que sea), tiene más oportunidades de ganar. Si este es tu caso, deja de leer, porque entonces estarás perdiendo el tiempo.

2. No estoy de acuerdo con la democracia liberal y creo que el sistema debe ser reformado, cambiado o suprimido. Y es aquí donde encontramos las opciones de voto que muchos han defendido en las últimas semanas: votar partidos minoritarios, votar en blanco, votar nulo o abstenerse.

Parece que todo el mundo se ha dado cuenta de que el voto blanco es perjudicial, pues eleva la barrera de entrada para el reparto de escaños para partidos minoritarios, además de suponer una legitimación del sistema: estoy de acuerdo con el sistema, aunque no hay ningún partido con el que esté lo suficientemente de acuerdo (me identifique) como para darle mi voto. En el fondo, supone legitimar el bipartidismo al que tiende un sistema que te parece legítimo.

Entonces, las otras opciones son minoritario, nulo o abstención. Y es el voto a un partido minoritario el que supone un mayor peligro, tanto desde un punto de vista de legitimación como puramente estratégico.

En primer lugar, votar a un partido minoritario que no plantee la quiebra total del sistema (activación del poder constituyente o nuevas reglas de juego, por ejemplo) supone una legitimación del sistema (ahora mismo no hay ningún partido en España con este discurso, porque, aunque la reforma de la ley electoral o la convocatoria de mayores referendos son deseables, no suponen un cambio realmente sustancial). El sistema es el que es, y como todo sistema, intenta buscar la mayor estabilidad, habiendo encontrado en el régimen parlamentario (mayormente bipartidista) la mejor opción. Entonces, dar el voto a un partido minoritario no supondría ningún desafío al mismo pues se entiende que ese partido que es minoritario ahora puede ser mayoritario en el futuro, por lo que estaríamos aceptando las reglas del juego.

Y aceptar las reglas del juego implica una postura algo naive de que ese partido minoritario va a representarnos y defendernos mejor que los mayoritarios. Pero nada garantiza que un partido minoritario siga manteniendo su discurso y no se pliegue a la “razón de estado” una vez se convierta en partido mayoritario. De hecho, ese es el camino que siguieron todos los partidos para convertirse en los llamados “catch-all party”. Y tenemos multitud de ejemplos. Sin ir más lejos, Galiza, donde el BNG con uno de los discursos más radicales de la izquierda del estado, en cuanto llego al poder naufragó por su falta de iniciativa y por plegarse continuamente a intereses ajenos a los ciudadanos.

Pero el voto a partidos minoritarios también esconde un error estratégico en 2 sentidos: Dentro de los llamados partidos minoritarios hay muchos que nada tienen que ver con una renovación de la democracia o con ideales, llamemos progresistas. UPyD o Falange son partidos minoritarios también.

El segundo error estratégico me parece el más grave. Pensar que un partido minoritario puede cambiar algo vuelve a parecerme un poco naive. Su número de escaños tiene que crecer mucho como para poder tener peso en el parlamento y poder escorar determinadas decisiones en contra de los dos partidos mayoritarios (que pueden encontrar otros apoyos). Las constantes dinámicas de negociación (la mayor parte secretas y en los pasillos) del parlamento, harían inservible una mayor representación de partidos minoritarios. Además, la cantidad de votos que tendrían que sumar partidos minoritarios que, como es el caso de IU, que se presentan a nivel estatal, es tan elevado que, a día de hoy, por mucho que crezca su número de escaños nunca podrá ofrecer un contrapeso real. Mientras que los partidos minoritarios que se presentan en unas pocas circunscripciones tienen limitado el número de escaños que pueden conseguir, por lo que nunca podrán ser un contrapeso eficaz por si mismos. Al final, nos encontraremos con continuas negociaciones (más bien subastas) en las que el apoyo se ofrece al mejor postor, en muchas ocasiones traicionando al propio electorado de esos partidos minoritarios, o relativizando el poder de negociación de otros partidos minoritarios que podrían ejercer de contrapeso real (de nuevo IU sería el ejemplo perfecto ).

Por lo tanto, en mi opinión, el problema es el sistema mismo, sus dinámicas, lo que hace que las 2 opciones que me parecen más aceptables sean el voto nulo o la abstención. Yo defiendo la abstención, aunque admito el argumento de que la abstención es menospreciada y no se considera una opción política. Pero creo que ese es básicamente el discurso de unos medios cada vez más alejados de la realidad y que la gente es consciente de que hay detrás de la abstención. La abstención, acompañada de movilizaciones y participación es lo que realmente puede deslegitimar el sistema y ponerlo en crisis. El voto nulo sería la segunda opción, pero, para mi, seguir yendo a votar sigue siendo en cierto modo una legitimación de un procedimiento electoralista que choca con mi concepto de autogestión y democracia radical. Pero como no vamos a querer correr antes de andar y lleva tiempo arrancar a la gente de sus costumbres y esquemas mentales, lo aceptaré como un mal menor o un paso intermedio.

Así que el domingo vota nulo o, mejor, no votes y vete a las plazas a debatir y asamblear!!

Jul
09

Acabo de darme cuenta de que hace casi un mes que no escribo en el blog. Eso era lo que me temía antes de empezarlo, hace ya 5 meses, aunque  imaginaba otras razones. Pensaba que abandonaría por güeva, por no apetecerme, pero en realidad, la razón, es que no paro: entre curro, vacaciones y alguna que otra reunión social no tengo demasiado tiempo, porque el poco que tengo prefiero invertirlo en dormir, que llevo con déficit desde que llegué.

Pero este mes ha estado genial. Por fin tuve vacaciones y… Venezuela es increible!! Pensaba que Noruega era el país con el paisaje más impresionante, pero si Venezuela no le supera, por lo menos le iguala. La razón: estuve en Canaima y en el Salto del Ángel. Imagino que todo el mundo sabe lo que es el Salto del Ángel. Si, es impresionante, pero Canaima es de los sitios más acojonantes en los que he estado en mi vida. Es un pueblito indígena, al que llegas en avioneta (avioneta, avioneta…Cesna para 4 personas) después de una hora de viaje desde Ciudad Bolivar. Y lo que ves al llegar es increible: el pueblito está al lado de una laguna de agua roja (por culpa d elos taninos, que no tengo ni idea de lo que son, pero mola) con 3 cataratas impresionantes. Pero cuando lo pisas es más impresionante todavía. Una playa de arena blanca finísima, al lado de la laguna con 3 palmeras en el medio y con el agua cayendo desde unos 50 metros. Simplemente impresionante y uno de los sitios más bellos (como dicen aquí) que he visto en mi vida. Simplemente impresionante!! En el próximo post pondré fotos, seguro, pero hoy sí que me da güeva.

http://www.venezuelatuya.com/canaima/canaima/laguna.jpg

Ah, si, me olvidaba… y después de eso, Breo y yo nos fuimos a Margarita. Y ya está, nada más que contar. Playas y piscina sin más. En 2 semanas quiero irme a los Roques y espero que esas playas si sean impresionantes.

Pero bueno, la noticia es que me queda menos de un mes. La verdad es que la vida pasa muy rápido y casi ni me he enterado: entre referendums, Choronis, Distritos Capitales, rones, salsa (no mucha pero alguna) y huelgas de hambre (Ledezma, payaso!!) ya he pasado casi todo el tiempo inicialmente planeado. Y aún no se que haré de mi vida después. Veremos.

En el próximo post, fotos, prometido, (a lo mejor de Los Roques también).

P.D.: lo que más llamó la atención a Breo fueron los buhoneros o informales, que están en la calle gritando: a la orden, a la orden, a la orden!!! O paraqua, paraqua, paraqua!!! (paraguas, aunque no se muy bien porque esta señora era tan culta y se acercaba al latín tanto). Te venden de todo, absolutamente de todo. Para otro post, prometo hablar de los buhoneros, que sino me alargaré mucho y no es cuestión de volver con tanta fuerza.

Jun
10

Less than 2 months and I’ll be back in Galiza again!! I really can’t wait!! Empanada, raxo, zorza, pulpo… Ufff!! But the best point of all is that I’m going on holidays next week. Everything is finally arranged: Breo will arrive on Friday; we’ll spend the weekend in Caracas, barbecue on Saturday included; on Monday we leave Caracas to the Salto del Angel; we come back on Friday to take a plane for some beaching in Margarita until 24th. I can’t wait, I really need a holiday and having Breo here will be very funny and nice. I really need a holiday!! I think I got used to Caracas (that’s not that easy) and now I’m quite happy but I am not able to get used to work 11 or 12 hours a day!! I think that’s one of the reasons because I love Scandinavia (7 or 7,5 hours a day and finish work at 4, isn’t it great or what???)and one of the reasons to apply for a PhD fellowship in Copenhagen. The problem is that they didn’t think the same. So Copenhagen will have to wait.

And now again I am in the same point I was some months ago: and when I finish here, what?? It’s suppose that I can come back here but I’m not sure yet if I can keep working 12 hours a day for other 6 months…Aggg, I am tired of the same shit every 6 or 12 months. Always starting again and thinking about the future!!  At least I will go on holidays in less than 1 week!!!

 

Ah, to know something about venezuela: www.soloenvenezuela.com

I promise some pictures in the next post.

 

Words: all the words related to crime: occiso (I’m not sure of the exact translation, something like assassinated); ultimado (this I know for sure, killed); malandro (bad guy, not only criminal) and so many I can’t remember now but if you realize that crime is quite high here (ok, take out that quite), vocabulary about it is quite rich.

May
18

Llevaba bastante tiempo sin escribir porque estaba esperando a que la mujer de mi primo me enviara fotos de Morrocoy. El fin de semana pasado fui a Valencia a visitar a la familia y estuve en Morrocoy. Para los que no lo sepais, Morrocoy en un parque nacional formado por varios cayos, a los que puedes ir en lancha. Las playas son increibles: agua completamente azul, arena blanca, tranquilas…. Estando allí, en el agua, con mi polarcita, hablando con mi primo sobre esto y lo otro (basicamente, en Venezuela, con alguien que no es de tu cuerda, chavista o escualido, o hablas la mayoría del tiempo de política, Chavez mayormente, o directamente no hablas). La verdad es que me lo pasé bien y me gustó hablar con mi primo.

En uno de los posts que escribí cuando llegué decía que me encantaba como se vivía la política aquí. Que la política estaba en todos lados (una situación muy alejada de las teorías liberales y muy próxima a las republicanas), sin importar cual fuera tu ideología. No se si fue por desconocimiento antes o por simple desencanto ahora, pero mi visión ahora es diferente. Empiezo a estar un poco harto de la política. No de la política en general, sino de la politica aquí. Me encanta que haya polítización, pero la polarización es tan grande que lo único que te encuentras es una especie de partido de tenis. De uno a otro lado sin que haya posibilidad de un punto intermedio. No me refiero a la idea de que tenga que alcanzarse un consenso (un consenso en un grupo de más de 5 personas es casi imposible) ni compromisos, ni siquiera diálogo. Lo que me cansa es el hecho de que cada posición está fijada con unos cimientos muy profundos en tierra y ni se desvía ni un milímetro de esa posición (unos actúan como una apisonadora y para los otros lo que hacen los opuestos está mal porque si, porque lo hacen ellos). No hay manera de que unos puedan reconocer los meritos de los otros, especialmente la oposición (por lo menos mi primo estaba abierto a  reconocer los méritos). Y para eso no les importa manipular, distorsionar o mentir. Hay un objetivo y cualquier medio es bueno para alcanzarlo.

Y yo no entiendo la política así. La política es conflictiva, sí, pero después del conflicto, para mi, debería ser deliberativa. Y aquí no lo es. Simplemente es conflictiva (bueno en mucho sisito sde Europa ni siquiera es conflictiva, más allá d ela lucha por el poder). Y eso me cansa, y mucho. He pasado ya la mitad del tiempo que se supone que tengo que estar aquí y me quedan menos de 3 meses. Y durante este tiempo tendré aquí a amigos (Breo viene en junio y Samuel en julio), me iré a la playa y a la selva. Y eso me ayudará, porque empiezo a estar mentalemente bastante cansado.

En cuanto tenga las fotos las pongo.

Vítor.

P.D: la palabra que más uso aquí: arrecho: algo que es duro, fuerte, complicado… depende mucho del contesto. Arrechera es cabreo.

Apr
29

Se tenho que elexir algunha cousa que me gusta deste país é o venezolano. Non o home, o idioma!! Seica din que é espanhol, pero cada día o tenho menos claro. Non é só a diferencia de vocabulario senon tamén que ás veces non entendo nada do que din. Curiosamente atópome ás veces igual que en Londres: dinme algo e asinto e o pavo se me queda mirando con cara de circunstancia…ah….eh…perdona?!??! E vendo esto lémbrome de cousas que me acontecen en Galiza. Non me pasou poucas veces que me atopei alguén, galego, por suposto, ao que lle dis cousas como xaxún ou gasolinha sen chumbo de 95. E o home mira para ti con cara de circunstancia e como só pode ser gasolinha de 95 ou 98, pois xa está, xa saiu do apreto.

Por este tipo de cousas faime gracia cando oio que algunha xente “bilingüe” (que curiosamente sempre fala en castelán e sempre defende o bilingüismo naqueles casos en que o castelán non está presente, non ao revés) dicir que en Galiza se persigue ao castelán e que por darlles todas as clases aos nenos na escola en galego non serán competentes en castelán. Pois eu ata o de agora non me atopei a ninguén que non entendese o que lle digo en castelán, como dicia que me pasaba co galego. Así que o sistema actual tampouco estará ben porque non sabes galego (bueno, eso a non ser que en realidade penses que o galego non é importante e non sirve para nada).

Por que hai esa necesidade de politizar a lingua?Por que esa visceralidade hacio o galego? Realmente e crible que en Galiza se persigue ao castelán se, segundo datos da academia galega, en 10 anos pasouse dun 60% da poboación que usa o galego como lingua diaria  a un 20%??De verdade, dame pena esta xente e dame medo do que poida facer. Moito medo!!

Cousas como estas parecenme incribles:

http://www.xornal.com/artigo/2009/04/23/galicia/galicia-bilingue-avalia-uso-da-lingua-nos-museos/2009042319534614968.html

Por eso gustame non entender todo o que me din acó. Eu estou convencido de que dentro duns 300 ou 400 anos esta lingua non será xa castelán, será algo así como unha lingua vernácula do castelán. Pero mentras en Espanha sigan coa sua teima de que todo o mundo “fale castelán” (unha especie de colonialismo lingüístico, proque eu non vexo aos ingleses presumir que o inglés avanza en todo o mundo e vai conquistando países, como din do espanhol, eso non pasará. Aquí ninguén se preocupa deso, ata que, como acontece tantas veces, se politice o idioma outra vez, e tenho sospeitas de quen o fará.

En fin, a partir deste post leccións de venezolano.

A ver que vos parece.

Lección 1: comezar por algunhas que todo o mundo sabe. Aquí non se di coger, sempre agarrar. Chévere=ben, algo molón.

P.D: e non puiden conterme cando vin esto. Hai cousas que non cambian. E a minha facultade e unha delas.

http://www.xornal.com/artigo/2009/04/25/sociedad/decanato-politicas-planta-aos-recen-licenciados/2009042523125773762.html

Apr
12

LLegó semana insanta y las vacaciones. Bueno, vacaciones para todos menos para mi, porque me he tenido que quedar de guardia (la verdad es que yo lo he pedido para poder tenr las siguientes vacaciones libres). No es que haya tenido que currar, pero si me he tenido que quedar en Caracas por si acaso. Una Caracas desierta, en la que no ha quedado nadie. Así que me he tirado 4 días sin hacer nada destacable. Eso sí, el finde pasado aproveché para escaparme de todo el agobio de la ciudad y me fui al Ávila. El Ávila e sun monte que hay al lado de Caracas y que es parque nacional. La verdad es que el sitio es impresionante. Es como una especie de selva en miniatura al lado de la ciudad, lo que permite desafogar de todo el stress de Caracas. Tiene árboles, cascadas y pozas en las que te puedes bañar. Estuvo genial y volveré seguro.

Pero todo esto está haciendo que se confirme la impresión que tenía antes: Caracas nada de nada, como ciudad no vale mucho ni para vivir ni para venir de turismo. Pero el resto de Venezuela (me refiero a la naturaleza) es impresionante. Ya estoy contando los días para irme a la playa y al salto del ángel. Espero que el 1 de mayo, que ya que he tenido que quedarme aquí en Semana insanta….

La semana que viene más. Aquí fotos del Ávila:

caracas-0301

caracasPoza Ávila

Poza

Avila

 

 

 

Vítor

Dato: Venezuela tiene el salario mínimo más alto de la región: en septiembre será unos 400€+cesta ticket (como cupones para comida) por otros 400€

Mar
31

I have just realized that I haven’t told you too much about the thing that makes Venezuela famous in the world: that’s not its amaizing beaches or its beautiful chicks or even Chávez. I think when you hear Venezuela, the first thing hammering your brain is: violence. At least that was what happened to me.

Since I arrived everyone has been remembering me that: friends, colleagues, family, papers… And in the end you get scared. But after a while you get used to this and relax. Walking in the center during the day is not that dangerous (during the night is a complete different story). You don’t walk to much, and the tube is safe. In the end you just convince yourself that everyone is exagerating and that the city it’s not that dangerous. But today happened something that made me be aware again. I was on my way home after work at 6:30 pm and in front of the National Assembly (the fucking Parliament of the country!!) I saw 2 men having an argument. OK nothing out of normal in Caracas. But suddenly I looked at them and one of the guys just drew a gun. A bloody gun in the middle of the street like if that wasn’t a big deal!! Of course, I kept walking and just looked back couple of times without seeing anything else. Keep walking, it is not your business. Maybe the guy was a cop, but cops here are as untrustworthy as the malandros.

Caracas is a very agresive city, not only because it’s dangerous. It is polluted, traffic’s heavy, noisy, dirty…and things like happened today make you don’t forget that it is a dangerous city too.

Maybe you remember I had the chance to stay longer here. I think that my decission about that it’s clear: no, thank you!! I don’t feel confortable in the city (and not only because it’s dangerou but because all the reasons I said before) and I don’t want to live in a place where I feel that unconfortable. You try to have a normal life but for me (maybe I use European standards) it’s impossible to have a normal life here (and salsa everywhere!!! Trying to kill me!!!).

Anyway, don’t be scared. Come and visit me, I’ll take good care of you, don’t worry ;).

Data: last year there were more than 13 thousands homicides in Venezuela with a population of 27 million inhabitants.

PS: Martina, don’t read this to mum, please. I don’t want her to be too worried.

Mar
22

Tinha o blogue algo descuidado porque tiven unha semana moi axetreada. Foi tirarlles Chávez das orellas aos deputados por non vagos, e estes puxerse a aprobar leis como tolos. E nun país tan polarizado coma este, no que ademáis a oposición non ten deputados, cada nova lei e un novo peo (como din acó). Hai duas semanas aprobaron unha reforma da lei de descentralización e montouse o peo porque supon recuperar a xestion dos portos e aeroportos por parte do estado central, retirandollo a estados que están en mans da oposición. Máis ala de toda a confrontación, esto demostra que é Chávez quen leva o peso da Revolución e que ten que estar enriba dos demais para que siga adiante. Todo esto fixo que esta semana tivese bastante traballo e o venres currase de 7:30 a 21:15. Menos mal que me gusta o curro e que esta finde puiden descansar que se non…

De todolos xeitos tiven tempo para facer algunhas cousas, como ir ao cine (slumdog millionaire) e un peliculón, a pesares dese final 100% holywood. E onte vin o meu primeiro partido de beisbol: as semifinais do mundial nas que Corea lle meteu unha paliza de cagarse a Venezuela.

Agardo que a semana que entra sexa un pouco máis tranquila, porque o necesito e porque a finde que ven tocame currar, que tenho que estar de garda. Agardo que a semana que ven escriba sobre que xa tenho as vacacións para xunho, que é cando Breo vira a verme.

Veremos..

Dato: Venezuela pasou de 0,69 a 0,88 no índice de desarrollo humano da ONU entre 1998 e 2008.

Mar
11

Esto es lo que me dijo mi hermana hace una semana. Pues efectivamente, este sábado cumplí un mes en Venezuela y he salido un día!! Un día sólamente!!! Y porque me preocupo de eso ahora? Porque hoy me han preguntado si estaría dispuesto a quedarme m de los 6 meses inicialmente planeados. Y yo que se?? El curro me mola y estoy a gusto, pero es que aún no puedod ecir si aguantaría tanto tiempo en el país. Es que no conozco como sería la vida “normal” aquí. Es que no he hecho mucho más que currar e irme a la playa. Entonces no se que hacer con mi vida. Ni siquiera he ido al cine!! Y para los que me conoceis, ya sabeis lo raro que es eso. Supongo que aún echod e menos Europa.

Así que he decidido que tendré que hacer cosas. A ver si este sábado puedo liar a un colega para ir a aprender a hacer surf o para poder decidir escalada, porque otra vez más, el domingo me toca currar y verme el Alo Presidente (entre 5 y 7 horas de programa!! Ahi es nada!!).

Realmente pensais que aguantaré aquí 9 o 10 meses? A ver como voy decidiendo. Otro día os contaré cosas más inetresantes cobre el país, hoy no me apetece.

Vítor.

Dato: El desempleo se situó en febrero en el 8,4% de la población activa (y esto sin contar la gente empleada en economía informal, que es un montón). En España estamos por el 14% ya??

Feb
28

Last Monday and Tuesday were bank holidays here in Venezuela. And after working non stop for 2 weeks, I think we deserved some days off. So, me and Beñat, the guy who travelled with me 4 weeks ago, decided to go to the beach. After asking almost everyone we know we decided to go Cepe coz it is suppose that the beach wouldn’t be too crowded since you have to reach it by boat.

We bought a tent and went to the bus terminal. And then, the trip started. It happened almost everything: we had to queue for a long time, we took adventage of the informal economy, we had an “affair” with the police… We travel as proper venezuelans!!! When we reach the terminal we found out that the queue to Maracay (destination of the first bus) was very very long. But suddenly a guy showed up running and shouting “Maracay maracay” sourrounded by 20 people. We looked at each other and thought: ok, that’s to be a bus; run!! We started running, passing families with small kids and finally we were in the bus on our way to Maracay. First queue jumped. But in Maracay we had to wait 3 hours for a bus tunned like I had never seen before. When we took the bus we started our trip to Choroni, in this bus, with a light on the top and salsa played very loud.

We arrived in Choroni at 9 pm. It was to late to take the boat to cepe, so we slept there. Well, we didn’t sleep to much coz it seems that when Venezuelans are on holidays, they don’t want to sleep, and, the worst, they don’t want the rest of the world to sleep. They spent the night shouting from one tent to the other.

The day after we finally reached Cepe. We spent 2 days doing nothing apart of lieing on the sun. The beach was very nice although I think that if you take out the palms and make the beach 20 meters broader you could perfectly be in a Galizan beach. Anyway, I really enjoyed and liked the beach.

We came back really early on Tuesday to avoid all the traffic jams. This time we took official buses. And in the bus from Maracay to Caracas a woman told everyone that the price of the ticket would be. OK. 10 minutes later I gave the guy 25 Bls. for our tickets and he asked me for 5 more Bls.

-But I thought the price was 12 Bls.

-Today is Carnival, so it’s more expensive.

-But 10 minutes ago your colleague said 12.

-Coz of the Carnival you have to pay 30% extra.

-But why she said 12 then?

-12 plus 3, 15.

-And 3 plus 3, 6. What are you trying to tell me?

Finally we paid, of course, coz that was a waste of time.

When we reached the terminal in Caracas a police asked us for our Passports. Everything was OK but he asked us for the vacination card. They took us inside their car and we tried to convice them that we knew nothing about it (of course, you don’t need it!!). When we realized that it will take us long time to finally give them 25€ Beñat showed him the acreditation. “If you want, we can ask the Minister”. Policeman changed suddenly: “It’s ok, try to get one tomorrow. Have a nice day”. First,  but I’m sure not last, affair with the police.

Here some pictures. Enjoy

ChuaoCEPE

 

dscn5328

 

 

 

 

Trip was great, and I saw deep Venezuela. We’ll see how’s the next one!!

Vitor

Data: Poverty was reduced form 50,4% of the population in 1998 to 33,07% in 2007.